Januari 2011

4 januari 2011 - Heerlen

Vandaag gingen we naar Heerlen. De dokter was een vriendelijk man die ons dadelijk op ons gemak stelde. Hij geeft ons veel uitleg over de aandoening en bekijkt Noa-Lee grondig. Het valt hem op dat haar "slechte" arm even dik is als haar normale arm. Dit wijst er volgens hem op
dat er wel iets in zit en dat ze snel zal beginnen aan haar herstel. Hij vertelt ons ook dat niet alle kindjes op dezelfde manier of in dezelfde volgorde herstellen en dit stelt ons toch een beetje op ons gemak. Hij zegt wel dat Noa-Lee haar letsel heel ernstig is, omdat er 0.0 beweging zit in de arm en het handje.

11 januari 2011 - Leuven

In Leuven hebben we een afspraak met de neurochirurg, Noa-Lee is nog altijd niet begonnen aan het herstel en we krijgen te horen dat ze in februari geopereerd zal worden. Hij is er zeker van dat Noa-Lee nooit spontaan zal herstellen en zelfs met een operatie zou hij slechts een kline vooruitgang krijgen. Hij zou ernaar streven dat ze haar duim en wijsvinger kan gebruiken en gevoel heeft in de vingers (belangrijk om zichzelf niet pijn te doen of te verbranden bv.), en ook naar de buigfunctie van de elleboog. Hij legt uit dat er tijdens de operatie zenuwen uit haar voeten getransplanteerd zullen worden naar haar schouder, een zware operatie maar tot nu toe altijd geslaagd. Hij praat over noa-lee alsof ze een machine is, waarvan een paar draden opnieuw vervangen of verbonden moeten worden! Hij hamert erop dat we de operatie VOOR 6 maanden moeten laten uitvoeren, anders is het zeker te laat! We hebben onze twijfels bij deze dokter en keren met gemengde gevoelens naar huis terug. We vragen ons niet alleen af waarom dit met onze dochter moest gebeuren, maar ook waarom uitgerekend zij dan nog eens bij die 10% moest horen waarbij het herstel niet volledig en niet spontaan zal zijn!