Sinds ze tandjes heeft bijt Noa-Lee op praktisch alles, dus ook op haar hand. Aan het einde van de maand zijn we in het ziekenhuis terecht gekomen omdat Noa-Lee haar vingertje helemaal open gebeten had. Het bloedde erg en ik had me verschrokken. Dit is wel een teken dat er duidelijk geen gevoel in haar hand aanwezig is, wat een grote teleurstelling is. Noa-Lee heeft helemaal geen pijn aan haar vingertje, maar omdat het helemaal open lag en opgezwollen was zijn we toch naar de dokter gegaan. Haar vingertje is zo dik omdat er een bacterie binnengeslopen is via haar wonde. Er komt nu 2maal per dag thuisverpleging om haar wonde te verzorgen en haar hand goed in te pakken. Als het over enkele dagen niet beter is, kan de bacterie zich verspreiden door de rest van haar lichaam, en dan moeten we haar extra antibiotica geven. Eenmaal de wonde genezen is, zal het een hele opgave worden om het bijten op haar handje af te leren.
Het duurt nu niet meer lang voor we op controle gaan in Heerlen, en voor het eerst in 7 maanden hopen we dat er snel een operatie zal komen, omdat Noa-Lee er sinds kort toch echt hinder van ondervindt. Na de operatie hoop ik snel terug aan de slag te kunnen, en Noa-Lee met een gerust hart naar de opvang te kunnen brengen. Ik ben altijd bij Noa-Lee en sta in voor haar verzorging en oefeningen, maar ik zou het ook eens graag aan iemand anders over laten zonder me schuldig te voelen (ik ben nu eenmaal thuis, dus het is logisch dat ik het doe).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten