Wij begonnen natuurlijk heel positief aan het gesprek en onderzoek. Ah ja, want Noa-Lee kon haar duim bewegen! Maar al snelden hoorden we de dokters al tegen elkaar zeggen dat er iets mis was, dat er iets vreemd aan de hand was. Onze euforie was direct bekoeld.
Dat Noa-Lee haar duim bewoog was natuurlijk heel goed en fijn, maar had niks te maken met de botox-injectie of vooruitgang in de schoudergewrichten. Wel was dit misschien een teken dat de zenuwen naar haar hand toe, stilaan aan het herstellen waren (gedeeltelijk) en dat we misschien wel meer kunnen verwachten de volgende maanden of jaren. Inderdaad, JAREN, want zo traag herstellen zenuwen nu eenmaal, als ze al herstellen.
Haar schouder geraakte echter nog steeds niet verder dan voordien, en werd nog altijd geblokkeerd op een bepaald punt. Op de MRI-scan heeft de dokter ons dan laten zien wat er precies aan de hand was met het gewricht van Noa-Lee. Ik kan het niet navertellen dus ga er ook niet aan beginnen, maar ik snapte het wel. Er is een zekere breuk aanwezig IN haar schouderkop, en dit is waarschijnlijk ontstaan bij het hardhandig trekken aan de schouder tijdens de bevalling. Ook hebben ze de schouderkop tijdens de vorige operatie in de kom geplaatst, maar blijkbaar in de verkeerde kom (wie heeft er nu ook 2 schouderkommen? :) )Dit zou nooit vanzelf herstellen en hij raadde ons aan om opnieuw een operatie te overwegen. Als Noa-Lee later handfunctie zou krijgen (spontaan of operatief) dan zou ze nog steeds haar arm niet optimaal kunnen bewegen. Omdat ze nu nog jong is hebben we hier onmiddellijk mee ingestemd. De dokter vertelde ook dat hij zeker niet tevreden is met het resultaat van de vorige operatie. Hij gaf toe dat er toen de verkeerde keuze gemaakt werd. Toen ze haar ligament doorknipten, sprong de schouder vanzelf terug in de kom. De artsen hebben dit zo gelaten en de operatie afgesloten (wat wij heel goed begrijpen). Nu er op de MRI-scan gezien werd wat er echt aan de hand is (meer dan verwacht) zijn ze van plan om de schouder helemaal open te leggen, alles goed te bekijken, en dan proberen om zoveel mogelijk te herstellen. Op 20 februari wordt Noa-Lee terug geopereerd! Hierna krijgt ze terug 10 weken een halo-gips. Hier zien we natuurlijk erg tegenop maar we zullen er weer het beste van proberen te maken. In afwachting hebben we alvast weer een nieuwe garderobe aangeschaft en zijn de oma's weer aan het werk gezet, om haar bovenkledij aan te passen. We zijn er helemaal klaar voor en vestigen al onze hoop op deze ingreep!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten