Tijdens het spelen hoorde ik een kindje tegen een ander kindje zeggen dat er iets scheelde met Noa-Lee en zo van die dingen… Dit was de eerste keer dat ik hiermee geconfronteerd werd en ik vond het echt supererg! Ik heb het proberen te vergeten omdat het “maar” kindjes waren, maar de waarheid komt nu eenmaal uit een kindermond. Ik dacht steeds dat het niet erg opvalde omdat er nog nooit iemand iets over gezegd had, maar volwassenen houden zo dingen blijkbaar voor zich, en kindjes niet.
Een tijdje later zat ze terug op het springkasteel met een kindje van ongeveer 5 jaar. Noa-Lee viel en het kindje wou haar rechthelpen. Ze trok keihard aan Noa-Lee haar EP-arm en ik heb geroepen dat ze daar onmiddellijk mee moest stoppen. Het meisje schrok dus ik ben ernaartoe gegaan en heb geprobeerd om uit te leggen wat er aan de hand was, en dat ze het heel lief was dat ze Noa-Lee wou helpen maar haar best aan de andere kant vastnam. Blijkbaar hielp het niet want het meisje is van het springkastaal afgegaan. Dit was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte, maar ik moet blijkbaar nog leren hoe daarmee om te gaan of een beetje subtieler te zijn. Het is nu ook niet de bedoeling dat ik de kindjes wegjaag bij Noa-Lee, integendeel! Ik wil het gewoon allemaal niet erger maken dan het is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten